Welkom op mijn blog! Ik ben Douwe Buurlage, 64 lentes jong (ik blijf optimistisch),
woonachtig in het bruisende Beverwijk – de stad die je vast op de kaart hebt moeten opzoeken.

Muziek speelt al mijn hele leven de hoofdrol, al durft de techniek soms de show te stelen.
Ik bespeel graag allerlei instrumenten – of, zoals mijn buren het noemen, ‘geluidsmachines’.

Daarnaast pruts ik met computers, netwerken, en websites bouwen.
Kortom, als het een stekker heeft of Wi-Fi nodig is , ben ik in mijn element.

En als ik even wil ontsnappen aan de digitale wereld, vind je me in de tuin, waar ik – volgens mijn planten – hele gesprekken voer met het onkruid.

Naast techniek en muziek, ben ik ook een grote filmliefhebber. Niet alleen kijk ik graag films, ik verzamel ze ook.
Want tja, een man kan nooit genoeg dvd's hebben, toch?

Oh, en ik ben opa! Dat betekent veel stoeien met mijn kleinkinderen.
Geen idee wie er nu meer energie kwijtraakt, maar laten we zeggen dat ik er nog steeds van herstel.

Ik ben getrouwd met Anja, maar we wonen apart.
Geen zorgen, we zijn nog steeds gek op elkaar.
Dit zorgt er gewoon voor dat ik af en toe kan genieten van mijn ‘man cave’ zonder dat ze me vraagt om de afwas te doen.

Deze website is mijn creatieve speelplaats. Hier deel ik van alles wat me bezighoudt, zonder de chaos van sociale media. Facebook Instagram Twitter, das niks voor mij ,
Die deur heb ik al lang achter me dichtgetrokken.
Dus als je op de hoogte wilt blijven, kun je me altijd bellen, langskomen, of gewoon lekker op deze blog rondsnuffelen.

Bedankt voor je bezoek! Hopelijk brengt mijn blog net zo'n grote glimlach op je gezicht als het bij mij doet!
Groeten van Douwe, de vrolijke rommelaar!

Desalnietemin zijn er natuurlijk ook serieuze en gevoelige zaken, daar waar je moet relativeren
Ook daar durf ik over te schrijven, Veel mensen denken dat ik het leven en wat daar bij hoort begataliseer omdat ik altijd een glimlach op mijn gezicht heb.

Mensen die mij kennen weten wel beter.
wel kan ik zeggen dat ik altijd probeer het licht te zien , want 1 dag niet geleefd is "Vul maar in"

Mijn motto is, Als het kind in je sterft is het voorbij.
En ik wens je een prettige voortgang van deze dag .